onbevangen.

ik heb je bij me geboorte mee gekregen
iets te krap maar jij beloofde nog mee
te groeien met wat naderhand voltreffelijk bleek
je bent me altijd een maatje voor gebleven
sindsdien

Je spratelde wel hevig in de eerste maanden
ik moest er uit vertelde je maar ik ben ondanks
die strijd toch gebleven al verzet je jezelfs nu nog
me weleens tot nachtmerries toe bereden

ik was ook niet altijd tevreden zo liet je telkens
maar aan die neocotex komen
zelden was ik er gewenst toch bleef ik
onbaatzuchtig kennis sjouwen

daarnaast was je te vaak hartverscheurend
hetgeen ik met leden ogen gade sloeg
hoe je je misdroeg misbruikt werd en nooit vroeg
ook toen je te jong voor mij al werd opgenaaid
tot stomverbaasde zaken naast al die kerven in je lijf
waar ik ook altijd bij moest blijven kijken

ergens waar wij het eens zo rond een jaar of twintig
samen kwamen wij jij schuchter nog en onbevangen
ik vrolijk en vol zin maar we lieten ons niet nemen
de vrouwen kwamen er bij ons niet niet

ik begrijp je ook niet goed met ouder worden
je bindt je vaak te vast in liefde op de ene helft
terwijl de andere hemisfeer onbereikbaar naast me ligt

wij samen dromen hoe we elkaar straks weer delen
jij tot stof uiteengevreten en ik zo als beloofd dat schouwspel
bij blijf wonen tot je laatste vezel uitgeademd in de aarde
verhard tot skelet verdicht mij het laatste woord meegeeft

ja ik zal bevrijd zijn tenlange lestte neem me het niet kwalijk
dat ik tussentijds ook wel eens een poging ondernam waar jezelf faalde
maar je huid was hoewel dun goed besneden toch
een mantel van liefde waar ik niet door kwam met het snijden
of met je darmen die het op gaven met braken
waar ik je volpropte met verderfelijke zaken


wel we zijn er door ik tref je botten naast me niet dat ik je mis
geenzins achteraf gezien zijn er betere behuizingen
die vrolijker het leven met mij delen dan dit krakas me eigen was.