Uit niets blijkt mijn gelijk.

18 mei 2023

Alleen, gaande onderweg

Naar nergens toe loopt een doodlopende weg. Het loopt niet maar ligt gewoon langs een watergang, die stroomt en loopt dus van ergens naar ergens eindeloos door, dat de dode akkers scheidt van de bebouwing op de Oudendijk. Ol Dieck, klinkt leuker en dat is ook zo.
Aan de Oudendijk, dat wil zeggen erop, er onder of er tegen aan, wonen mensen met hun dingetjes, zoals overal. Sommige, enkelen, hebben kinderen, anderen een dier om het even alleenstaand met een mooie auto of verbouwd woon. Heel gewoontjes dus allemaal. 

Gemiddeld genomen zijn het mensen boven de leeftijd die van allerlei driften verstoken zijn. Werklust of levenslust botvierend op anderen wordt niet echt actief meer beoefend. Hooguit op de nieuwe media komt menigeen wellicht nog weleens wat lustigs tegen. Maar buiten op de harde klinkers noch op het asfalt bemerkt men het geenszins overduidelijk.

Goed, dit alles kenschetst het alledaagse alhier. Nu zinspeelde ik, de ondergetekende ook, eens om iets over mannen, aan, op, onder of er naast de Ol Dieck te beschrijven. Zo klokslag 5½ h deze ochtend, het kriekte nog niet, kwam dit idee weer tot leven door het verschijnsel van enige vensters van huizen van omwonenden. Ik was niet alleen wakende, meerderen waren reeds ontwaakt. Dat gevoel versterkte de gedachten om lang gekoesterde behoefte tot uitweiden over alleengaande mannen ter hand te nemen.

Aan het tuinhek met een klus voorhanden, raakte twee mannen in gesprek. Gaande verschoof het onderwerp onder handen weg. Een weinig gehanteerd thema kwam te sprake. Daarbij bevroeg de ene man  de andere hoe het zo alleen, zijn vrouw was verschenen, althans zover atheïsten ten hemelen vlieden, hem verging. De ander; je mist het delen samen, de aanspraak ook. Dat beaamde de bevrager, ook hij, niet alleen, maar toch ook eenzaam beviel het alleen zijn samen niet. Zijn samenleven valt uit te leggen als nonLAT dwz TAL together apart living. Zij delen niets dan een onderkomen en waarschijnlijk ook een inkomen. Zij hadden hun boerderij, bedrijfspand tevens voor het klusbedrijf, verkocht. Te groot geworden nu de kinderen zijn vertrokken. Tevens wiste hij het logo op de bus opdat zwart werken zo ongemerkt plaats kon vinden.  Hij hing hij zijn hamer niet aan de spijker, maar door te kiezen voort te gaan zonder personeel en zelfstandig te klussen in kleiner kring. Althans dat alles voor de belastingdienst.  Zij waren dus tesaam vereend in hoogstaand levenskunsten oefenen in alleengaand zijn. 
Het kot dat aangekocht kon worden uit de kapitale winst van de verkoop hunner woonstee was eveneens op de olden dieck. Zijn handigheid en haar welwillendheid leidde tot een kloek besluit om tijdelijk achter de bloemisterij zonder rozengeur en maneschijn een portocabin te gaan huren. Een jaar was naar verwachting toereikend om hem de klus van omtoveren te laten uitvoeren; kot tot energieneutraal oude dagverblijf. Een nobel streven in deze tijd om van het gas af de dagen te slijten als kunstenaars. Zij deed het met waterverf en olieverfde liever. 

Op de hoek van de oudendijk naar de uitvalsweg richting dorpskern, waar zover daar behoeften toe, naar uitgevallen kan worden, daar dus woont alleen een man. Hij kan er wat van, deinst nergens voor terug, blijft soms gewoon dagenlang weg. En komt dan ook doodleuk weer, sprakeloos, terug.  Hij wisselt zelden een woord. Had eerder nog een wederhelft, of wat daar nog van over was, met stoel en al op straat gezet. Sinds dien alleengaand en zelden mededeelzaam. 
Naast hem woont ook alleen een vent die het met een varken en wat kippen doet. Ook adopteerde hij een grote hond, die andere honden vrat, wat niet echt de bedoeling was. Vandaar dat het dier de afwezigheid op de schaapweg achter het venster viert en alsmeer moddervet de rust van huiselijkheid ervaart. 
Aan de overzijde van de schaapweg woont de, eerder beschreven, bijenman. Met luttele duizenden vrouwen in z'n harem geen eenzaam man. Weleens waar alleengaande geenszins eenzaam, zijn dochter woont onder hand bereik wat verder op. Hij had een hond, gehoorzaam vanwege een stroomstootwapen om de nek, leerde hij haar het jachtinstinct beteugelen. Had daar blijkbaar genoegen mee om zo z'n gezag te handhaven op de ongebreidelde uitbundigheid van deze verder toen vrolijke hond. Gelukkig is het arme dier uit dit leven bevrijdt daar langs rijdend verkeer. Een oplapbeurt in een diergeneeskundig instituut mocht niet baten. De imker spreek ik zelden nog. In wintermaanden strekt hij nog weleens de benen langs de vaart en op de dijk. Maar zelfs dan is treffen niet kansrijk. Hij verbijt zijn tijd intensief met volksverhuizingen van hot naar her. Adverteert met broedvolk in kast omwille van een bijverdienste, zwart wellicht. 
Inmiddels is de gepensioneerde timmerman van TAL bevordert tot volwaardig alleengaand man. Zijn vrouw waarmee niets meer deelde raakte tijdens zijn geklus verslingerd aan een andere, alleengaande, buurman. Deze vent beoefent dd schone kunst op een manier die haar meer aansprak en dus verdween zij rap uit zijn leven. Er werd veel geleden, maar hij rooit het verder wel. Zijn nageslacht onderhoudt nu een warmer band dan ooit in het huwelijkse werd bewezen.
  Zijn zelf getimmerd optrekje deelt hij met een maat, wier leven ook niet meer in het echtgebonden is. Beide vrijgezel. Het verrijkt de buurt met herenleed. 
Tot slot, voor nu, de man uit het bankwezen. Het gezin met vrouw en twee kinderen liet hij, voor wat het waard was, uiteen vallen. Zij vertrok, voor goed, hij beoefende het vaderschap als eenmansfractie met bestieren van het puberen thuisfront. 
Ook hem gaat het goed af, de kids in wisseldienst beurtelings bij paps of mams. Gedeelt genoegen bij verjaardagsfeestje houdt de band in stand van eeuwige trouw. Helaas is de prachtig bloeiende hisbiscus bezweken onder zijn driftige beteugelen van de natuur op z'n sintelpad. 
Op de hoek van de ol dieck met schaapweg, is in de boerderij van bovengenoemde timmerman een scharrelaar neer gestreken die rap z'n vermogen moest onttrekken aan het belastingstelsel. Hij investeerde in de ruimte die hij kreeg bij aanschaf van deze hofstee. Prullaria verdient nu eenmaal veel opslag, het huis met schuur puilt ervan uit. Deze brave borst is strikt genomen partime vrijgezel. Zijn mogelijke wederhelft scharrelt elders zooi bijeen en dumpt dat op gezette tijden eens per week. 
Een pree verdient hij bij aanplant van bomen op het talluut van de dijk, bovendien overweegt hij een hond. Wat een verdienste is, een aanwinst op de strontboulevard ook.
Voor (1605'23) laat ik het even hierbij.



Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief