Uit niets blijkt mijn gelijk.

19 april 2011

Relax inn

En daar lig je dan geparkeerd tussen moeders die de zwaartekracht
bevestigen in hun aanwezigzijn.
De lucht neemt nieuwe dimensies aan in bijgeluiden die als volwaardige
bijzinnen worden uitgeblazen. Even als het alom borrelen en blazen
schept deze pneumatiek het sfeerbeeld vanuit de aquariastiek.
Volwaardig ademhalingskundig op dit vakgebied zijn de inhalers (op z'n
Engels uitgesproken( wonderdokters op dit adembenemend vakgebied.
De blauwe lucht kan daar niet tegen op, nee sterker nog, gaat achter
glas gebukt ronduit vervelen. Niets kan opwegen tegen uitzicht op een
CT scan. Zelfs kersenbloesem moet het afleggen bij al die
rondstrompelende bejaarden door het park.
Het uitzicht is tevens genietbaar door de ondergaande zon van
gisteravond een waar feest voor een ooit triomfantelijke
boerenleenbank. Maar die helaas mijn bedlegerigheid bederven in hun
zwart granieten, en dus niet te pruimen aanzien.

Er zijn hier gelukszoekers die het zuurstof in de bloedbaan meten om
de euforie van welbevinden te vieren. Sommigen daarentegen ervaren
suiker als dolle pret. Geen peil is te trekken op de hartslagen die
hief zwoegen om het ongenoegen van dit feestje rondom de longen die
het staan te begeven.
Iemand moet de zaal verlaten die in ongenoegen leefde met zichzelf.
Haatdragend schijnt hij bij volbewustzijn ter aarde besteld te zijn.
Van zijn aspecifiek klachtenpatroon is niets meer vernomen nadien.
Gebruikelijke uitgangen zijn vluchtwegen naar een naast liggend
observatorium voor intern onderzoek. Er heerst daar aanhoudend
windkracht negen, in vaktermen gesproken, mede gelet de overspanne
reacties die men daarvan opgeeft.

Doorgaans blijkt genezen niet vanzelfsprekend en bieden wonderpillen
de uitkomst tot overleven, waar men hier flink over te spreken is.

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief