Bosje rozen

Je zou er een gedicht van kunnen maken. Ingebonden bij de steel, gewoon twee vijftig bij de Albert Heijn. Net fotoalbums. Ik herinner mij een dichter die dat kon. Gewoon zolang ergens naar staren, bijvoorbeeld mijn rozen, tot ze gedicht zijn. Elastiekje erom en klaar is de bundel gedichten. Rozen uiteraard. Metaforiseren tot het gedicht is. Je kunt er zelfs steenkool fossielen van bedenken. Noeste arbeid met het delven, grote brokken zwarte kool die bij wat carbietlamplicht eensklaps leven in zich dragen verdicht tot prentje, gewoon gedicht. Misschien waren dat dan wel mijn rozen die daar op die kool staan afgebeeld, miljoenen jaren later, vanuit de vuilstort zwaar geperst en wonderwel sta ik daar nu dichter bij te zijn. Mijn gedicht, een bosje rozen. 't Ja even zien of ik, om de kans van dichten te vergroten, nog twee euro vijftig ergens vind.