speelzaal "de woeste knotten"
speelt weer hoog spel.
Weerom gegoochel vol vuur en vlam zijn de kinders aan de slag met Mams haar verjaardagsfeestje in het verschiet.
Stevig overleg, flink debat. Alles uit de kast gehaald ter voorbereiding van de knalfuif, waarbij een ieder uit zijn bol kan gaan.
De voorbereiding is succesvol!
Ze scharen samen op WhatsApp. Whatsup, nou dat: Zettumup.
Al rap gaat het om uitnodigen.
Kloek en vaardig zijn de beraadslagingen, succesvol, het belooft me wat.
Zelfs mams wordt ingefluisterd hoe de invisistatie verloopt, er is tevens al een opzet van het eerste spelletjeselement, het betreft:
"trappen" "natrappen" altijd leuk.
Zelfs niet doelgericht of in z’n geheel niet geschoten wordt, toch altijd raak. Het gaat immers om belevingswaarde, nooit om het ware verhaal. Zolang op gevoel het ego krengt, het geknotte ego raakt, is het doel behaald. Dat telt. Dat blijkt al snel. De een vertelt verheugd, op z'n pik getrapt, niet van de partij te kunnen zijn, als de ook de ander op het feest verschijnt. Zo die zit, 1-0 voor hem die niet komt. Immers groot leed verhindert zulks om nog vreugdevol deelgenoot te zijn. Zeg 2 0, een voltreffer!
Genereus als nooit tevoor neemt hij, de winnaar van deze voorronde tevens een besluit om, naast spreekverbod dat de ander is opgelegd (3 0), ook voor z’n aanhang (4 0), het uit te vaardigen (verstoten heet dit 5 0) dit alles om feestvreugde te verhogen. Zonder hem geen feest voor de aanhang in ander verband, dat geeft voldoening daar heeft een ieder, al dan niet baat bij, of op z'n minste een leuke herinnering aan. En eerlijk is eerlijk, daar draait het om; betrokkenheid.
Die wordt dan ook getoond. Een oogwenk later staan de knuppels al buiten het hok om kakel en krakeel te smoren. Wanneer straks op slinkse wijze, heel doordacht als spanningselement het spel daartoe dient op te roepen. Er eensklaps een bericht oppopt op ongewenst publiek domein waar de hele knottenclub kan komen kijken hoe het verjaarvoorbereidfeestjes evenement verloopt. Even leek een verbroken contact herstelt (dat kost punten, immers afgezwakt) weer aanleiding om dwars door de breuk, toch kortsluiting; een heuse vonkenregen. Het spetterde ervan af.
Ook een ander leuk spelletje werd tussentijds bedacht; elkaar zwartmaken. We noemen dat, uiteraard, tegenwoordig geen zwarte pieten meer, maar zielenpieten. Het is toepasselijk omdat zielenpieten gespeeld kan worden met peuteren in zielsverband, zielenpijn, zielsgeluk enzovoort. De punten tellen mee bij de spelen op het feest. De hoogste scoren mogen zich beroepen op het zieligst zijn. Ervaring zat dit spel wordt in menig gezinsvervangend beoefend, dus de kans van slagen is zeer groot. Daarbij ook de knotten weten er al raad mee, zich beroepend op jaren eerder al met mama als "de sigaar", dus tot vervelens toe gedaan.
Om de voorpret te verhogen werd mams geïnformeerd. Een vrolijke boel zo met z'n allen mocht haar toch niet ontgaan, en zeker niet onthouden worden. Dus vooruit maar met die draad vol olijke noten, bij elkaar getiep door de kinderschaar.
Tijdens het beraad werd tevens het snoepgoed al verdeeld, elk wat wils;
-pijnlichaampjes gevuld met licht bitter verdriet. Pittig, gezouten en pikant, zorgvuldig samengesteld een onverdroten lekkernij.
-kindbewustzijntjes, zoet en sappig gevuld met smartepijn, overheerlijke suikerwaar.
-pijnpuntjes, die zijn het lekkerst. Vooral als ze op zuurstokjes geprikt zijn. Voor de bijtgraagheid een ware lust.
Al met al, een niet te versmaadde en zeker geen onverdeelde kost. De tractaties waren wel wat wisselend, erg groot tot zeer piepklein.
Het mocht de pret niet drukken, voor bijvoorbeeld koekhappen zijn alle 3 uitstekend geschikt.
En zo geschiedde in die dagen, voorafgaand veel geruis. Daaruit gefiltreerd nog een groepsactiviteitje; een fluisterrondje van horen zeggen, van hoed en rand en wat daar onder allemaal schuilt. Daaronder valt het duiden, altijd leuk. Aan alles en iedereen scheelt wel wat. De een wat bruter dan verwacht, de ander stouter voor't gemak, of nog bonter wijzen op voorkeurgedrag. Daar hoort volgens het regelement ook de afgunst en ietwat smaad en onderschat het ego niet. Hij wel, ik niet maar zij met z'n allen of juist niet. Kortom een heel gepuzzel over wie of wat, een ding staat uiteraard tot slot wel vast, mams heeft alles op haar naam en haar geweten, dat zal ze weten ook, ook dat staat vast.
Wel jammer toch tot slot van zoveel jool, lolijt en pret is alles al verspeelt voordat de jarige job haar dag aanbreekt. De lol is er al af, de versnaperingen op, rest niets dan op te zitten puffen; het had mooi geweest als er wat te vieren viel, anders dan hier nu tussen brok en wrok te rusten.
De ongenode gast,
feestbeest,
gang-stemming-maker,
peuterleider
sfeerbederfpaler.
We hebben het er nog niet over gehad, de vent, het noodzakelijk kwaad. Jaarlijks schoof de man al aan. Droeg zijn steentje bij aan het spelelement van samenzijn, met name op het onderdeel leedvermaak. Dan schoof hij deelgenoten het snoepgoed toe. Jarenlang is dat goed gegaan. De vent was ooit familieverband, zijn genen waren over vertegenwoordigt in de kinderschaar. Dus al was hij Sint, de goed heilig man, zijn strooigoed nog zo’n bittere pil, toch deed hij ertoe. Jarenlang plopte hij op. Plotsklaps, al viel zijn naam niet, was hij in levende lijve een dooie pier, zijn geest kwam van over de wateren aangesneld. Hij wist er was altijd wel plaats voor hem in de herberg van 't geknotte nageslacht.
Indachtig paps (al was deze wadmonnik daar zichzelf niet bewust van) had in z'n oudste zoon een prachtige troonopvolging. Den knaap, inmiddels flink uit de kluiten gewassen, geschoren en al bijna in driedelig gehezen statuur, was waardig in staat de scepter ter hand te nemen. Folkloristisch als hij is, hield hij, blijkt thans, gaarne familietradities in stand. Zeg aardje naar z'n vaartje.
Er dient naar de deur te worden gewezen, er zal met verbodsgeboden en contactverboden worden gesmeten. Er zal dreiging zijn vanuit naasten die weerstaan moet worden. Er zal, er moet, er gaat van alles naar wat mij goeddunkt zijn. En zie van af het eiland rees een glimlach op en apentrots als papa's kunnen stralen, stond daarbij de vuurtoren haast lichtgevend hij zijn zoon te prijzen op dees en genen die ook hij bezit.
Het moet gezegd met uitruilen van woorden met uithuilen zonder opnieuw te beginnen tot gram en smart verheven uiteindelijk ging om storm in glaasjes water van enige geknotte ego's.
Dingen des levens
^______________________^
Wij namen afscheid voor het leven
Dat is eeuwig op de korte duur
vanwege slinkse wegen en paadjes
langs onheilspellend ravijn waar bedrog
woon heeft in spelonken en die daar zijn
met gespleten tongen spreken in echo's
keihard kletsend tegen glad gesteente
voor zichzelf pratend in holen en gaten
levenstekens krassend op basalten huid
in vlijmscherp geweten dat daarin zich uitleeft
waaruit zij weerkaatsen wat van hen
werd verwacht in verachting naar een
ieder die dat leed niet ziet waarin zij
wentelen en wenen tot ieders verdriet
zichzelf verhardend in kei en rots
in modder badend verhit gemoed
Posts
