Datumanalist

Er was een man die zich uitschreef, maar daarbij alleen de datum vermeldde. Verder bleef het leeg, hij was zijn naam vergeten. Het tijdstip, wel, gaf nauwkeurig weer wanneer hij was verdwenen. De inktsporen verrieden zijn aanwezigzijn eerder. Hoewel niet met zekerheid gesteld kan worden wanneer hij is komen opdagen, want helaas is bij binnenkomst alleen zijn naam vermeld. Onvermeld is hij dan ook bij de aanwezigen, omdat vermoed wordt dat hij spoorloos is. Niemand verder herinnert zijn gezicht, zelfs op de groepsfoto is hij gewist, of in de groep verdwenen. Een onopvallend fenomeen, waar menigeen weet van had zonder het te weten. Hij lijkt daarmee een oplosbaar geheel dat onoplosbaar in de archieven wordt beschreven.

Men heeft getracht zijn doopzeel eens te lichten, het viel zwaar tegen. Hij was ongekend onvindbaar in de analen van de geschiedenis. Zelfs de graven, waarvan men dacht dat hij daar op z'n minst zou moeten wezen, bleven gesloten zwijgen zoals het hoort. Even dacht men nog aan nageslacht, of zijn verwekkers wellicht. Hij zou op z'n minst nazaat moeten zijn. Maar evenals bij de bijeenkomst had men kunnen weten; deze man die wordt als vermist opgegeven.

Zijn naam was klinkend zo ook zijn verschijnen, hoewel niemand dat beaamd. Op de een of andere manier liet hij geen indruk na bij het verschijnen die men zich herinnerde. Hij is een bijna onbeschreven blad, een smetteloze vent, een man van weinig tot minder, een man die sprakeloos maakt, een man zo zonder woorden. Hier had men dan ook geen woorden voor, verdwenen is dus in deze een metafoor van stilzwijgend niet weten waar hij is of is gebleven.

Verdwenen is een vreemd metafoor, hij was dan ook daarin niet enig, menigeen had eerder al voor deze onoplosbare weg gekozen met het gaan. Vergaan is om het even bijna gelijk daaraan. Er is geen datum aan vast te knopen met het komen en het gaan. Zelfs na grondig onderzoek komt daar zelden iets uit voort dat maar in de buurt komt van een waarheid hier omtrent. Er zijn geen oplossingen te vinden voor verdwenen zijn. Zoektochten per voet, of door papierbergen noch in vogelvlucht genomen overzichten geven van zelfsprekend zicht op hervinden.

Er dient soms weleens zich een toeval aan, zo één waarin men kan hallucineren. Daar treden spontane inzichten op of opwellingen waarin men het ondoorgrondelijke doorziet van het verdwijnen. In ieder geval leidde in dit bijzondere geval van deze man het niet tot klaren, hij is in raadselen gebleven, blijven steken zelfs. Zelfs het in een ander daglicht stellen maakte geen klaarheid in dit licht. Dus is men tevreden gesteld met de datum van zijn verdwijnen en de naam van zijn eerder verschijnen. De zoektocht naar hem is nu gestaakt en daar is alles verder wel bij gebleven.