Uit niets blijkt mijn gelijk.

18 april 2009

vrienden

Ze waren vrienden van dezelfde leest, beminden samen in die geest een vrouw die gemeenschappelijk hun vriendschap deelden.

Ze vlogen gedrieën heen en weer en overzagen zonder meer de vriendschappen die hen deelden.

Zo stonden zij ervoor, zonder enig verhaal bekend met het lot dat hun beschoor, ze konden er goed gescheiden levend van elkaar mee door.

Daags na elkaar kwam zelden voor, meer dan in het samen zijn. Zij beseften des temeer dat samen in gedrieën zijn geen pas hield met wat ze voorstonden; een levensechte band van velen, zonder opsmuk met warm onthaal.

Uiteindelijk werd het spit toch gedolven en bleek niets bestand met wat zij voorstonden en werd de vrijheid van het samenzijn ontbonden in slechts één gelofte.

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief