In het "verschiet"

U bent er bijna, nog slechts een wijl en alles ligt achter uw rug.
De eindjes zijn al aan elkaar geknoopt hier in de levensbeëindigingskliniek.
Eerder was het nog een verpleegtehuis met zorgplicht. Maar dat liep niet. Althans het heengaan viel opmerkelijk tegen, men maakte er potje, met blijven waar men was; het leven, in plaats van zoals men dat gaarne zag, u bent diegeen die hier het leven liet.

Maar dit alles deert u niet, want u bent uitverkoren, voor u ligt het verschiet "het is geschied". Het levenseindje lachte goedgemutst u toe. Een vreemde snuiter, die weleens eerder tot driemaal toe verraad pleegde, was ook nu weer als den doods, u al welwillende bij de poort van het hierandermaals toe te wuiven. U raakt wat wantrouwend met deze onverlaat die u aanbiedt om op te stijgen naar daar, waar perslot een ieder heen vervliet.

Naast u zit een geliefde van de euthanasie, die het ook wel ziet zitten om na u te vertrekken wat onvermijdelijk is. Maar u eerst, alles was voor elkaar, een spuit, een pil, wat goede wil, de medicus die de mond snoert met een negerzoenzoet lachje van "vaarwel, u haalt die overzijde wel".
.....