Uit niets blijkt mijn gelijk.
03 februari 2010
het dichtsel stremt tot zuursel
Het dichten is een vorm van onvermogen, louter spinsel van de geest ontstolen pennenvrucht. Een vuile streek, uitgehaald op papier. Een daad die doodleuk uitgedrukt wordt, waarna verbaast de liefde verdwaast het zwijgend sterftegeval gade slaat.Niets spreekt haar meer tegen omdat zij ver-ontwaardig 't lot tot ontkennen van bestaan verkiest Een loos stukje gebarentaal. Waarvan de schijn afgehaald, de ongekende ware aard afkerig uitend, die zij stomgeslagen zelfverloochend toelaat. Het leidt tot niets omhoog dan blauwe schijn op witte treden in het vergeten waar achter leegte steekt. Houvast tot je duizelt, woorden doldraaien, zinnen afbreken, regels om nooit meer te begrijpen een reling om wederzijde weer te geven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Over mij
- ®
- Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.