de man die niets van zijn gezicht afwist

Hij hield van haar. Zover je zien kon, was dat waar: Alom baardhaar. Hij keek en sprak door haar. Geen haar op z'n hoofd, wel wat raar. Maar de lippen spraken rondom haar, haar aan. Hij zocht haar door zijn lippen te bewegen zag zij hem, of voelde daar waar hij haar lippen kuste. In veel gevallen was haar haar daar al glad vergeten. Zo hij haar trof, het zachte dons kon hij haar ervaren op plaatsen uit het oog onttrokken dat haar weer liet voelen hoe zijn haar haar lippen proefden. Zijn haar was daar waar zij haar lichaam welgevallig met zijn zinnen haar liet bedaren. Met uiteindelijk het zwijgen er toedoen.