Gezang

Dertienjarig en te kerke gegaan, de zondagsrust met heiligen. De ogen nog onbevangen uitkijkend naar de nylonkousen en je wanen tussen vele gekruiste damesbenen waar tussen in je godswoorden ziet. De tijdgeest stroopt al zichtbaar rokjes op. Stilletjes zitten met je ogen kuis teneer geslagen naar de ontblootte knieën die je om je heen kan zien. Gisteren nog het gebruikt condoom gepast dat een vriendje voor 2 gulden had gerukt uit de automaat bij kapper Knipschaar, en nu met jezelf verlegen je afvragend of de damesnylons net zo knellen. Het antwoord wordt bij deze nooit gestelde vraag ook nooit gegeven.

Klaarkomen is er in ieder geval een gebaar dat onpasselijk is rondom het heilig avondmaal. Genoten als puber van de rokjes die nu door dezelfde tijdgeest achterhaalt steeds hoger kropen wiebelend op hoge hakken en de te krappe kerkbanken.

Naast je zit een vrouw die haar benen van elkaar plaatst bij het opstaan.Haar schoot was niet passend te maken op een zitting,Ook de doorschijnende kousen hebben inmiddels afgedaan voor het open en bloot. Haar handen pasten ook al niet goed op het meebewegen.Opmerkelijk wel dat je oogluikend oog kreeg voor de diepere betekenis van het naakte kruis. Zo vaak aanbeden werd de zegen uitgesproken in een handomdraai.

Onzedigheid is ongepast maar werd betracht of beter nog uitgelicht en net op tijd weer met de mantel van liefde bedekt. Waaronder veel schuilging al was er tussen de dijen te weinig ruimte voor godswoord werd er vruchtbaar daarvan genoten. Opvallend genoeg is er nadien nooit meer zo hoog verheven van de kansel af gesproken over het welbevinden van de tucht en het kuisen van de zedenpreken. Met amen werd aangegeven dat er een eind komt aan iedere vorm van stichtelijk leven.