Er was een man die de kantjes er wat bij afloopt, en eentje die ook niet vanzelf sprak.Hier en daar was iemand bezig zichzelf te redden, een ander deed er ook een gooi naar.
Men was eerder vreselijk overtuigd, getuige de stille getuigen die spits afsteken tegen het lichtgelovig zijn van nu.
Er een vrouw die wat mompelde met wat later een dialect bleek, liep wat achter,
en dat is tegenwoordig zo gewoon onverstaanbaar gemaakt in deze streken.
Een boer die ploegde in de akker, ook zoals gewoonlijk, maakte zich er snel mee uit de voeten toen hij de stilte gade sloeg.
Dat kwam hard aan in deze dagen, met de zon die achterwege bleef.
Ik van langs Spanje naar het zuiden aangezet. Een onverharde kloosterweg, uit een grijs verleden, had ruim baan gemaakt met met goed belegd asfalt. Een opgejaagde vent, wat uitschot, met een hond aan zijn zijde, joeg een koppeltje vreemde snoeshanen voor zich uit. Hij maakte er potje van, naar later bleek, toen de haan gespannen, fazanten de vrije vlucht op de wieken namen. Alles gemist en toch raakt geschoten met een dode hond, die eerder voor zichuit blafte maar nu af is.
Uitgekeken op een huisje in het niets, welgelegen met aan de voorzijde een wijde blik, bood uitzicht op een kade, wat water, dat stroomde en een spuigat uitkwam.
Hier spreekt men weleens van Onderdendam dat bovenlangs ietwat verhoogd de kop op steekt naar een verder af gelegen punt. Hier draaide het allemaal om;
er komen vreemdelingen aangezet, uit verre gewesten, die ruimte zoeken in het noorden omdat het elders wat benauwend wordt. Uitzicht en vergezichten, met een wijde blik op afstand nemen van een andere jacht, het jachtige leven wat men elders leidt.Onoverkoombaar die aanrukkende en aanzwellende geluiden die men vandaar uit met zich meebrengt door te reizen naar waar feitelijk niet wil werken voor de kost. En maar blijven dromen van een gouden baan.Nu ligt er nog een weg van de blinde iconen waarlangs iedereen droomt, kaarten die radiografisch worden weer gegeven toveren een wereld om de toekomstige forensen heen. Ze willen vluchtwegen voor hun bestaanszekerheden en bij voorkeur ook een weg retour. Omdat gehaasten nu eenmaal slechts keuzes maken uit het geld dat daarmee gemoeid is en nooit uit eigen beweging er naar toe gaan, anders dan bij volle maan. Maar de keerzijde van een zonnig bestaansrecht is nu eenmaal voortakkeren op een afgematte maar gebaande weg die uitputtend wordt afgelopen omwille van de drift naar aanzien en verwerven van een breedzittend kapitaal, wat uiteraard geblunder is.
Maar daar trekt de nieuweling zich jachtig niets van aan. Hij en zij wensen zich onrust in gedreven zijn, een slaapstand in het weekend en knallende kopzorgen door de week. De mens in zjin verschijnen worden gewekt in hun samenzijn; kinderen van het nieuwe werken met een papa en mama die voordurend turen op hun lcd schermen en zelden daar zijn waar ze thuis horen omdat de stilte uit hun oren niet te bestrijden valt bij het 'smorgens opstaan in hun leegte van het allerdaagse nietszeggend zijn.. --
R
Posts
