Taalwerktuig

Dé scheppingsdrift

Een krakkemikkige woordenkraam kwam hobbelend tot stilstand.
Alles sloeg af op dat moment. De één naar links, de ander rechts en weer een ander sloeg het motortje vanaf. Zo werd het gaande weg stil.

Er kwam iemand uit het hiernamaals langs, aanzetten met een ander verhaal. Het betrof een maskerbij die zijn gelaat had afgedaan, als bij carnaval. Zoiets is voor vasten en onthouden heel gewoon om dan erbij te zijn met bloemetjes buiten zetten.

Ik begreep er geen bal van. Er moest en zou een woordenschat gedolven worden met engelengeduld. Daar was ik niet voor in de wieg gelegd, ook al was dat lang geleden. Er waren openbaringen aan vooraf gegaan die ooit eens uitkomen, maar nu even niet, zoals wel eerder beloofd was. Toch was daarvoor uit ook al eens iemand anders geweest die dát afkondigde. Hij zocht verwantschap met de mieren, wijsheid in die zin, en zand niet te vergeten, veel woesternij zand.

Mij scheelde het geen sier hoe het allemaal zo was aangekomen. De taalstrijdbijl was opgegraven en deed zijn werk kordaat. Iedereen, kort en klein, kwam haat aandragen, er was geen slepen aan. Menigeen kwam om in het leven dat bij de vleet werd afgeslacht. Lijdenswegen langs volkskruistochten, men kreeg er immers genoegdoening van. Ze toen, als waanzinnig veel volkshelden.

Vreemd genoeg hadden degene die mij uitgevonden hadden me ook later weer dood verklaard. Ik kon daar wel mee leven, en trouwens ook wel weer onderuit. God mag weten wie nog te vertrouwen als de boel verder op hol slaat. Maar eerst nog even die stilte op zaterdag zo pal na de laatste werkdag, een vreemd gebaar. Wat hamerslagen met succes zaten die handen met voeten gebonden gespijkerd aan de eeuwigheid op dit moment. Dwaalsporen daar ging het om, daar draaide alles om. Geen tijd ter wereld waar zoveel recht gesproken was dat krom was met ruggespraak naar de oneindige massagraven.

Men pleegde gecultiveerde volkerenmoord, meestal uit naam des here, of god mag weten wie. Sommigen dachten eraan aan mij te tippen wat lang erna niet lukte, zelfs niet bij de baard van de profeet.

Zo ontdekte zij een spraakcentrum ergens te midden van verwarde geesten. Gesteld dat hij gelijk zou hebben wat is martelaarschap dan nog meer dan eeuwig vergrijp aan meisjes, rijp voor het verval. Het hadden moeders kunnen zijn uit een ander verhaal ontsproten. Want na de lust en de verleiding komt hij weer aanzetten, voor paal gezet, zijn slangentong, die alles toch al op zij geweten heeft met wat met kwaadheid is begaan.

Net als vroeger wassen rare kwasten altijd hun handen in onschuldig water, het stonk en was al dagen niet ververst. Aardstilstanden waren scheering en inslag voor bejaarden die de tel kwijt waren geraakt in hun prille jeugd. Een goede deugd, die veel op mij leek, heeft daar nog eens de draak mee gestoken in het laatste oordeel over mij.

Het is allemaal wel redelijk uitgekomen, zoals kip en ei. Het wordt gelegd en komt tot wasdom en vertrekt.Ieder sluitstuk past op de mal van een beginsel dat nog uitgevonden moet worden. Gewoon een nieuwe kans na uitroeien dat zichzelf ondenkbaar had bedacht. Eencelligen weten overal raad mee. Vooruit voor de draad er mee in een ander scheppingsverhaal. Ik kon er wel mee leven.

Iemand was er zelfs al vanuit gegaan. Een ander had dat ook bedacht.dat je licht gewoon kan doven voor wie daarvan uit wil gaan. Het moet een opschepper zijn geweest die er nooit op terug komt dat de hemel en de aarde van zijn hand zijn uitgeschreven.

Ik kwam er laatst zo eentje tegen op het perron. Hij sprak "ik ben overal geweest". Van alle tijden had hij weet. Ik sprak hem tegen dat zo iets niet bestond als je het zelf al bent vergeten waar je was geweest.

-
Zo dit was genesis !.!
De rest is ronduit labbekak, geloof me.
(in de beginne was het woord)