Kampioen

De man die wat te vertellen had versloeg de tijd in één minuut.
Sindsdien is het doodstil gebleven.

Iemand verslikte zich in een Hick's deeltje en was het daar maar bij gebleven waren zij er niet van uit gegaan. Er is later nog weleens op terug gekeken, maar ook toen al raakte men de tel al aardig kwijt.

Niemand raakte er meer opgewonden dat van alles niets meer klopte. Het klopte ook eigenlijk wel dat met geen tijd hebben haast overdreven veel tijd verloren ging. Te hoop liep zelfs, al was het maar voor enige ruimte, in de afgemeten maar benepen ruimte voor wat tijd.
Onovertreffendheid was troef na de stille omgang van de secondewijzer.
Ook die duidde stilstaand niets meer aan, dan dat ene moment van overtroffenheid.
De wereld was geschokt geraakt, althans de mensheid die het betrof.
Hier en daar wierp een ongelovige blik nog, met een poging tot beweging, zich op de stopwatch. In de veronderstelling dat het nog zolaat niet was, altoos de hoop daar uit sprak. Uit niets bleek enige beweging, uit niets ook zijn gelijk.
Met weer een bewijs van het gebroken record tot ongelovig blijven was het wel zeker: Hier valt of staat niets meer bij. Er was geen beweging meer in de mensheid te verkrijgen, alles was zoals het is. De eeuwigheid was aangebroken, uitgebroken als het ware. Tijd. De man die wat te vertellen had versloeg de tijd in luttele seconden, hooguit één minuut.
Sindsdien is het doodstil gebleven.
Niemand raakte er meer opgewonden van dat niets meer klopte.
Onovertreffendheid was troef na de stille omgang van de secondewijzer.
Ook die duidde stilstaand niets meer aan, dan dat ene moment van overtroffenheid.
De wereld was geschokt geraakt, althans de mensheid die het betrof.
Hier en daar wierp een ongelovige blik nog, met een poging tot beweging, zich op de stopwatch. In de veronderstelling dat het nog zolaat niet was, altoos de hoop daar uit sprak. Uit niets bleek enige beweging, uit niets ook zijn gelijk.
Met weer een bewijs van het gebroken record tot ongelovig blijven was het wel zeker. Hier valt of staat niets meer bij. Er was geen beweging meer in de mensheid te verkrijgen, alles was zoals het is. De eeuwigheid was aangebroken, uitgebroken als het ware.

Door luttele seconden op de tijdas van de aarde bezien is de mensheid een voldongen feit. Hij is zelfs niet eens meer ziek, laat staan fysiek aanwezig in zijn gestoorde geesteswereld. De mens is uitgeredeneerd er valt dan ook niets meer te weerleggen. Zelfs de dood is met dit weerleggen een onovertroffen maar vaststaand ingehaald feit.

Maar zinloosheid als gegeven door de lichamelijkheid op te geven was een stap tever in tijd gemeten. De mensheid was van vlees en bloed ontdaan; daar viel dus geen eer meer aan te behalen. Contactadvertenties bovendien waren voor het plaatsen al achterhaalt door het ontbrekende schakeltje; tijd, te weten.. Ook de teksten die de nooddruftigheid aan contact weergaven sloegen nergens op: "energie zoekt positief deeltje om zichtbaar weer eens tastbaar voor elkaar te zijn in ruimte bemeten (helaas de tijd ontbrak).

De zwaartekracht van de bewijslast heeft hiermee afgedaan. Zelfs god is niet meer dood dan levend, om het even mens of naar zijn evenbeeld bewezen; dé enige. Ja, inderdaad Hij waarschuwde pal vooraf nog even over zondenval en ongelovig zijn naar zijn evenbeeld, dat zelfs in goud uitgedrukt Hem vertoornde. De lust, toch wel een belangrijk gegeven, dat met volle teugen genoten werd in den vlezen was, net als Hij, een stoffelijk overschot van nare deeltjesvangers.

Even werd er nog stil gestaan bij het draaien om de zon. De aarde echter heeft niets uitstaande met de mens. Om het even dag of nacht maakt geen verschil, voor de vuistweg genomen, dan wel te verstaan. Het betrof ook slechts het mensbeeld dat nu in duigen ligt. voor de rest is alles okay en bij het oude gebleven.
Er werd dan ook ongelooflijk veel opgelucht adem gehaald door allerlei wezens die, in krappe tijd bemeten, een enorme ruimte deelden dat ontdaan was van de mens. Maar  ja, daar viel nog wel mee te leven.