- Hij zat wat hoekig in de hoek een boek te lezen wat niemand verstond, omdat boeken nu eenmaal voor het gesproken boek uit stom geschreven zijn. Zo zijn letters goed geschikt te lezen, of erger nog, hier beschreven knap onbegrepen staat. Het verward dan ook nog weleens. Wanneer de zin in leven afgebroken is. Je zelfs niet weet met er geschreven staat ook wordt beweert wat jezelf wilt begrijpen, omdat het je zo aangrijpt met wat je wil verstaan. Op het oog wordt flauwekul een echt verhaal dat fluitend door de tijd achterhaalt een verwrongen schaduw van herinneringen achterlaat. Dan blijft de metafoor van lezend manspersoon gewoon een uitgelezen boek waar iedereen naar raadt, maar zich zelden nog raadplegen laat.
- Er is iets aan de hand, een kapitale blunder is vergaan in het zwarte gat. Verloren voor het leven is een goed begin al staat het afgeschreven hier. Er gaat ook niets boven de atoombom wanneer alles er verloren bij licht er een edelhert door het kozijn van menselijker aard naar buiten gluurt. Verstomd door een verschrikkelijk ongeluk breekt, door de pure nood het herschapen dier, gelukkig voor ons uit.
- Een onderzoeker komt ook uit zijn hoek gekropen met wat witte muizen in een kist tot de ontdekking van de eeuw. De genen zijn met knip en plak werk weer te herstellen met dat wat de mens met kernenergie verwoest. Een kwestie van conditioneren; begin gewoon met lage blootstellingsrisico's dosis radioactiviteit en zie de schepping herkent aansluitend de heftige verwoesting van een kernramp door de DNA stukjes te lijmen.
Een ding is zeker vastgelegd; de tijd is rijp om de dooi haar intrede te laten doen met het zoete smeltwater weergeven...
Posts
