~~
Zo'n tekst is dus in allerlei vormen uitlegbaar. Ik maak het mijne ervan. Als ex gereformeerd geen hoogstaand kunstje schriftgeleerdheid maar meer dorre synapsen activeren hoe krom in taal jezelf ook ietwat verwrongen raakt;
"Leef niet in het verleden, kom los van je wortelstelsel en treedt vooral niet met open vizier de wijde wereld tegemoet. Maar werp de blik ferm voorwaarts op het rijzend gebergte. Want, omhoog, daar is voor de mens die toekomstverwachtingen heeft zijn lot te vinden. Een tekst dus die het carrière driftig perspectief voor ogen heeft."
....
hoe zijn zij zo verworden, dat hun hart in steen verandert, de mens tot ding en dingen weer tot leven maken.
Dat geldt voor harde mensen die verpand aan macht hun zinnen zetten op het aanzien met geweld van lot beschikken op de kleine dingen, mensen, maakbaar naar hun hand. Ze zitten nog gebeiteld met hun betaalde verzettelijkheden te werken aan hun optimalisatie - drang.
In deze klamme droom daar heerst de werkelijkheid: een hinkepoot die kruipelings rijkelijk tekort schoot. In hoofdzaak door de kopzaak die het zelf bezorgd. Je kunt er voor alle zekerheid niets mee. De uitvernuftigde H bom heeft zijn bindweefsel in het krap karkas van de samenleving genesteld als een wrat onder de voetzolen van de alleen - heersende tijdgeest. Mank van ongenoegen over zoveel beteugelde oerkracht uit elementaire deeltjes spelen een paar wilde gedachtendenkers een academische rol tot zelf ontplooiing. Van hun energiecentrales, in het wilde weefsel van de maatschappen en overige kornuiten, die verwilderd woekeren met kapitaal geblunder.
Wij wachten rustig duimendraaiend onze vriend Noodlot af. Die ijzingwekkende zak, die in het ommeland tegen het zilte nat versteende in een klamme werkelijkheid die liever nog een droombeeld was van vrouwelijk naakt dat maagdelijk, maar begeerlijk op haar eerste minnaar halsreikend wacht. Wetende dat bloedvloeien het genot verstaat om nooit meer ongeschonden verder door het leven te gaan met al het genot dat haar tendeel zal vallen. Wie wil er nu niet zo spijtig afscheidnemen?
En weer was er de tuinman Naderhand, die rustig alles aan de kant veegde wat van geen belang bleek achteraf. Met het scherpsel terhand zeisde hij het gemak van woekergewas de palmplantages om, herschikschikte warmoes tot oerbos. Blies doorkankerend droog zand op één hoop en in een gul handgebaar vanuit zijn zaaiershand weer omgetoverd tot een oase van welschapenheid waaruit de menselijke geest ontbrak. Maar wel, als bron van leven, een nieuw tijdsgewricht gezet werd aan de voormalige hinkepoot, thans hinkebeen die daardoor heel vrolijk opleefde om alle belangwekkende belangeloosheid die er zich nu af speelt.
Ohja: planmakers en pruductbedenkers zijn natuurlijk menselijkerwijs om zeep geholpen in hun eigen waarde:
~~~
.De zon ging op boven de aarde.... en die ganse vlakte...... zag om van achter hem; en zij werd een zoutpilaar.
Posts
