**zie ook picasa "ecokathedraal"
*stapel: http://www.ecokathedraal.nl/
Louis Le Roy, Wie van boven de 50 kent hem niet. Iedereen die zich tot back to nature geroepen voelde in de late sixties ervoer "natuur inschakelen, natuur uitschakelen" als een weelderige legitimering om de tuin te laten "verwilderen".
Ook het denken over natuurontwikkeling evolueert, er werden kampen op geslagen met voor- en tegenstanders over het natuurlijk z'n gang laten gaan. Gemeenten durfden nog een groen tenzij imago aan, mensen waren hippie af en moesten een "bewust_anders" leefstijltje ontwikkelen. Op tuingebied waren opties ten over. De moestuin was zeer zelfvoorzienend in de eerste 70tiger jaren van de vorige eeuw. Lelystad bv was toen omgordt met warmoezerijen. Je achtertuin gaf een visitekaartje over wie jij was, met wie jij het deed en hoe je het deed.
Twee kampen had je op z'n minst in het alternatieve wereldje. Na Mien Ruijs haar bielzen was de alla Louis Le Roy, lekker de boel z'n gang laten gaan zeer hip. Gert Londo gooide zijn kont tegen de krib en vond een geleide natuur mooier. Het ordenend principe van de wetenschap gaf hem het voordeel van de twijfel, Ook hij etaleerde zijn kennis in '77 al gestructureerd met "natuurtuinen en -parken"
Een wetenschap van de ecoloog: Londo naast die van de beeldend kunstenaar, schrijver, Professor honoris causa, ecotect Le Roy. Ik had ze beide. De een voor de achtertuin de ander voor de voortuin. En ik er ergens tussen in met 's lands beste hovenier, Landwehr's, atlassen over grassen en orchideeën op m'n schoot. De wereld der planten kon nog gesocialiseerd worden leerde Victor Westhoff in kloeke 3delige boekwerken over wilde planten mij. Systematiek en discipline was het vakgebied van de vegetatiekunde, alles had zijn plaats en moest conform het boek der plantengemeenschappen met veel potjeslatijn ergens in passen. Toen klimaat en vertroeping nog geen roet in het rustige studieuze gezelschap strooide kon je er rustig weken voor uittrekken om uurhoeken te vullen met ken en differentiërende soorten. Ik sleet veel tijd daarmee, ingezette kniestukken, narrige notitieboekjes vol (later) niet te begrijpen kretologie wat de syntaxon moest voorstellen. Kasten vol en een luttel diploma later leerde me dat classificeren de natuur niet is aan te leren.
Het is alles zo anders nu, de wereld veranderd wellicht door ons mensdom en ook de lands tuinarchitecten trekken gelukkig nog van leer. Londo komt anno 2010 op de markt met "Naar meer natuur" Je zou ook kunnen stellen, héhé het werd wel eens tijd Londo na 1977 (natuurtuinen en -parken) mocht het er ook weleens van komen!
Hier dus nu Louis Le Roy. Inschakelen en uitschakelen heeft een metamorfose ondergaan van dichtgebonden graspollen, ooit naar stapelen van restanten uit het stratenmakersgilde ontsnapte materiaal.
Het is één schone zaak.
Ik moet snel eens naar Thijssenshofske (speeltuin van Londo....(?))om de stand der dingen omtrent "naar meer natuur " met ook veel handwerk eens te vergelijken.
1 merk op dat ik de plus er achter weg gelaten heb.Dit omdat het niet heel Nederland betreft; de Noordoostpolder en de provincie Groningen (op een enkel gebiedje aan de zuidkant -drenthe- na) geheel niet vertegenwoordigt. Of dat jammer is waag ik te betwijfelen. Misschien is N2000+ te EU en té weinig Echte U nu natuur?