Uit niets blijkt mijn gelijk.

06 maart 2009

Waar dagdromen nachtmerries zijn.

Meisje, spiegelend in de winkelruit werpt gelukzalig steelse blikken op roosjes. Gestoken in een kunststuk handje nabij de verder kalende kut. Althans de lege kruisstreek die tussen de supernormale benen steekt.Nietszeggend komt de begeerte door etalage aangereikt het meisje toegesmeten terwijl zo onbereikbaar alles leeg haar leven lijdt in het gemis te weten. Zij prijkt met pruillip met haar spiegelbeeld dat sprekend op haar lijkt. Welwillend weet zij de blootheid van het bestaan weer te geven in haar prille naaktheid. Ontkleedt zich voor de ramen waarachter vele ogen passeren. Tot ook zij geheel ontlokken de roos gestolen weet die haar geschoren venusheuvel omgeeft. Betaalbaar verder leeft van alle handen die het mannelijk geslacht omvatten. Begrijpen waar de etalagepop voor staat.

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief