ontuchtigend ontnuchtigen

Er is een bepaalde betredingsdruk waar en boven gras moet wijken. Bloot als de waarheid de aarde zich toont met wat is; de ontbroken naakte waarheid.
Op een naastliggend ogenblik stond nog een uiltje te knappen. Het was een glasachtige dag die dag dat alles langzaam aan verlandde: Naar waar kusten vol van zijn.Van meisjes die aan het ontharen zijn, ook mannen spaarzaam gekleed stonden te likkenbaarden toen alles al geschoren bleek leek, nog.

De kaalheid was heer en meester en alles liep op z'n laatste benen wat gladjes en maar keken hoe het verder afliep. Alles wiegde boezem, water moedertaal. Enigszins stekelig ook langdurig en langdradigheden groeide ook weer aan de huid. Aanstonds aanstootgevend ongenoegen waar het huid en haar betrof. Een egel ontrolde uit de dag de schemer in zo voorvoelde zijn hand al klauterend de venusheuvel met rood voor ogen van pommes d'amour en haar niet zinde.
Ook hij was zijn benen glad vergeten en de getijden wisselden met stemming nemen elkander rapper af.

Er kwam eb en vloed en weerom eb, de wind stak op en werd aflanderiger terwijl de dag ontwaakte in piepkleine reepjes overvloed. Zo ook kwam onzedelijkheid aan het licht op plat gelegen plekken waar men rap zand overdeed. Omdat het gras ontbrak net als de konijntjes.

Niets hield stand of kon het daglicht nog verdragen, vrouwen gingen en kwamen zorgen dragen waar ook mannen hun handen vol aan hadden. Er werd in onschuld gewassen en bevallen. Iedereen aanbad de zon die iedereen ontuchtig bescheen en maakten tot een zorgdragend geheel. Ouderparen die, de lust vergaan, vanwege veld en wegen zoek geraakte onschuld. Teveel lange tenen met misplaatste danspasjes waar slechts uit voorbije eeuwen golfjes zachtjes aan de oevers knabbelden en geen genoeg kregen nu ondanks dat alles aanmatigend verhard was met hotelkamers.

Het leven lachte stralend uit een onvoorbehoede babyogen naar iedereen die daar op uitkeek. Kommervol de slotsom van tierigheid en lasten dragen.