Uit niets blijkt mijn gelijk.

27 juni 2007

Alweer te verwachten

Weer te verwachten

........de ochtend, tumultueus, vangt aan om te beginnen; grijs.
Zoals een dag met regenkansen doet na het alweer voorspellen.
De wolken beginnen en gaan al uit zichzelf bewegen. Iets omhoog en iets
naar beneden. Ook de toortsen, op en neer, nee beter heen en weer. Stokrozen de mond gesnoerd en aan het hek gebonden tegen weglopen, of dwarsliggen in een ander verband.

De kust, inmiddels stormkracht negen adembenemend, is meeslepend. Al blijft een dijkvoet hard verweren tegen oprukkend schuim. Veel deining al kappen de golven nauwelijks kruinen. Ergens achterwege blijft basalt wel overwegen of zwart niet beter past. Verder zijn de dijkwegen glad, niet door de regen.

Een verrekijker loopt eveneens te overwegen bij de zorgbarende weeën die hij over water ziet. Langzaam aan acties op de autowegen. Geheel bevangen door de zijwind schommelen de vertegenwoordigers van het dagelijks gewin, Ze verliezen vandaag hun broodnodige tijdswinst om te delen met de disgenoten.
De storm bindt in en luwt reeds achter de beschutting. Het droogt nog even na voor het opnieuw, na slapen, weer kouder mag beginnen.

De weermannen halen hier hun vrouwen op met de kinderzitjeswagen nabij een crèche zonder te vragen naar het binnenverblijf. Er was inmiddels genoeg stilte blijven liggen na het wegvallen van de ruis.

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief