Uit niets blijkt mijn gelijk.

03 mei 2007

De kunst van het ontrafelen bij het natafelen van het mottenballengedicht

tot de muffe naftaleenlucht hun de metaforen laat conserveren om te prijken met hun veelgeprezen woorden van het stom geslagen bloed dat eens de wereld verrijkte met poëzie vergalt nu tot bitter uitgespogen cliché matig - heden

hun taal is een wetenschappelijk alkoof van selebrale zinnen zin gegeven in zeer verantwoorde academica en geronnen taalvaardigheden die het betonrot van universiteiten uitstaalt en hun te hoog door geschoten welgeleerde maar ozo bestudeeerde lettergeesten als lijkwaden om hun nederlandicale koppen waar in het sediment van gramaticaal is neergeslagen tot consolideerde internetjes opgeschreven poËticaatjes appeltaartjes voorbij de heilige geest uit het rijk van het pure onbesmette kinderspel in taal

Zij lezen, o mijn god zij lezen alsof het geschreven staat en gedrukt tot leugen een waarheid achter iedere schaduw verbleekt tot deze lijkwade van de taal die ooit boterbloemen en en paardenbloemen geel de wei deed jubelen maar thans bemest met overdaad slechts het scharlaken verlogend tot groene schijn van slechts een snede mals maar zo schraal eensoortig gRaS

dat voor mijn voeten uit de kievitkuikens verjaagd met schraalte en droogte van het strottenhoofd kostend en balend tot plastic drollen glad netjes opgeslagen voer voor de uitgekauwden en voorgeprogrammeerde leesbrildragers, de jeugd die ons de vrijheid ontneemt om ouder worden gewoon dol te draaien zo als het hoort

______vette honger, een scheldkanondade _________voor de carbonadedikke lettergeest van onze kinderen uit ons oververzadigd goed onderwezen maatschappelijk wezen
al te waar het bewustzijn is gereduceerd tot rare rEAlItEiT het rationale herboren individu van circa driehonderd vierkante meter eigen grond met hek er om als levensdoel voor hun nageslacht

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief