Uit niets blijkt mijn gelijk.

16 maart 2006

Roots

Roots: Oude schoenen. (oftewel basic.)

opgediept vanuit het verleden, liep ik
laagdrempelig op mijn gemak, de treden op
en af die met een levenspad beschreven worden.
zonder hak en een verlaagde hiel was mijn natuur
een gang. de pas er in als ‘t zand liet ik m’n indrukken
achter mijn schreden gaan. ik trof ze weer zo krompotig,
ik ben mismaakt. de orthopeed beschreef me al veel eerder
als teenganger kan je beter door het leven gaan. bewust bewijst
de herkomst van het pleistocene beest in mij. tot voorkort trok ik aan
het langste eind met zeker weten; ik heb mijn middenvoetsbeentjes goed
op de rij, al leek ik eerder zoolganger ben ik weer door mijn hak achterhaalt.
en laat geduldig dieper indrukken na door centimeters kleiner door het leven te gaan
als bescheiden telganger met op mijn hoede zijn. licht achteroverhellend en een open blik.

Over mij

Mijn foto
Als ik later dood ben wil ik dichterlijk zijn: Hemelsblauw verdichten in deze lijnen tot nagelwitte strepen. Los weer in de hoogte op vanuit het niets tot onvergankelijk leven. Tot dan toe leef ik me in de regel uit.

Volgers

Blogarchief