Voor de vorm alleen

De mannen stonden wat navelstaarderig om de kist bijeen. Een begeerlijk strak gespanne verwachtingspatroon vond haar middelpunt in een blootgelegde piercing. Onberoerbaar dood, er ging geen ademtocht meer doorheen, toch zo volmaakt gewoon lustopwekkend. Zij schaamde zich een rode kleur bij de gedachte alleen.

Hier rust een mooi verhaal. Daarbij vermeldt niemand hoe pril een naakte waarheid ook kan zijn. Gelijk een doodgereden jonge vrouw. Die opgebaard een schaduwzijde bleek van ogen samengevat in een alinea. De heren tasten een voor een het lichaam af dat zojuist was overleden. De oorzaak was een geschoren zinsnede tot slot die haar was ingegeven tot een moord bedreven hand. Die voorgeschreven liet bestaan wat haar zo rijkelijk tooide. Het sierde dat de schoonheid in de schoot van de verwachting haar verstild gelaat vermooide. Zelfs een lijk gaat onherroepelijk langzaam aan haar stijlfiguur dood.

de pastorale in ecokathedraal**

**zie ook picasa "ecokathedraal"

*stapel: http://www.ecokathedraal.nl/

Louis Le Roy, Wie van boven de 50 kent hem niet. Iedereen die zich tot back to nature geroepen voelde in de late sixties ervoer "natuur inschakelen, natuur uitschakelen" als een weelderige legitimering om de tuin te laten "verwilderen".

Ook het denken over natuurontwikkeling evolueert, er werden kampen op geslagen met voor- en tegenstanders over het natuurlijk z'n gang laten gaan. Gemeenten durfden nog een groen tenzij imago aan, mensen waren hippie af en moesten een "bewust_anders" leefstijltje ontwikkelen. Op tuingebied waren opties ten over. De moestuin was zeer zelfvoorzienend in de eerste 70tiger jaren van de vorige eeuw. Lelystad bv was toen omgordt met warmoezerijen. Je achtertuin gaf een visitekaartje over wie jij was, met wie jij het deed en hoe je het deed.




Twee kampen had je op z'n minst in het alternatieve wereldje. Na Mien Ruijs haar bielzen was de alla Louis Le Roy, lekker de boel z'n gang laten gaan zeer hip. Gert Londo gooide zijn kont tegen de krib en vond een geleide natuur mooier. Het ordenend principe van de wetenschap gaf hem het voordeel van de twijfel, Ook hij etaleerde zijn kennis in '77 al gestructureerd met "natuurtuinen en -parken"

Een wetenschap van de ecoloog: Londo naast die van de beeldend kunstenaar, schrijver, Professor honoris causa, ecotect  Le Roy. Ik had ze beide. De een voor de achtertuin de ander voor de voortuin. En ik er ergens tussen in met 's lands beste hovenier, Landwehr's, atlassen over grassen en orchideeën op m'n schoot. De wereld der planten kon nog gesocialiseerd worden leerde Victor Westhoff in kloeke 3delige boekwerken over wilde planten mij. Systematiek en discipline was het vakgebied van de vegetatiekunde, alles had zijn plaats en moest conform het boek der plantengemeenschappen met veel potjeslatijn ergens in passen. Toen klimaat en vertroeping nog geen roet in het rustige studieuze gezelschap strooide kon je er rustig weken voor uittrekken om uurhoeken te vullen met ken en differentiërende soorten. Ik sleet veel tijd daarmee, ingezette kniestukken, narrige notitieboekjes vol (later) niet te begrijpen kretologie wat de syntaxon moest voorstellen. Kasten vol en een luttel diploma later leerde me dat classificeren de natuur niet is aan te leren.  

 Het is alles zo anders nu, de wereld veranderd wellicht door ons mensdom en ook de lands tuinarchitecten trekken gelukkig nog van leer. Londo komt anno 2010 op de markt met "Naar meer natuur" Je zou ook kunnen stellen, héhé het werd wel eens tijd Londo na 1977 (natuurtuinen en -parken) mocht het er ook weleens van komen!
Hier dus nu Louis Le Roy. Inschakelen en uitschakelen heeft een metamorfose ondergaan van dichtgebonden graspollen, ooit naar stapelen van restanten uit het stratenmakersgilde ontsnapte materiaal.
Het is één schone zaak.

Ik moet snel eens naar Thijssenshofske (speeltuin van Londo....(?))om de stand der dingen omtrent "naar meer natuur " met ook veel handwerk eens te vergelijken.

Vandaag zie ik met angst en beven en rood>door> lopen ogen bv ambrosia als vlijtig infasief soortje de boel in honderd schoppen. Gepaard met niesbuien zie ik ook mijn stoffige boekenkast tegemoet en denk met weemoed aan de tijden van blote knieën terug, waarin teken gewoon een keertje per broedseizoen van de bil gingen. Nu heb je natura 2000 gebieden 1(bureautje vanwaaruit men de de regie voert over onze laaglandse natuur(euhuh...?....)) die aangewezen zijn voor het behoud van bijvoorbeeld de grutto, terwijl dat beest de biezen al heeft gepakt vanwege het onhoudbare klimaat hier. Menig doorwrocht natuurbeschermer met lege handen achterlatend die met lede ogen zijn grasmat probeert te slijten aan de boer en goe gemeente zijnde waardevolle natuur. Dit mijmerend over de hoop (stenen) die Louis mij al wandelend schonk.  Dank je wel!

1 merk op dat ik de plus er achter weg gelaten heb.Dit omdat het niet heel Nederland betreft; de Noordoostpolder en de provincie Groningen (op een enkel gebiedje aan de zuidkant -drenthe- na) geheel niet vertegenwoordigt. Of dat jammer is waag ik te betwijfelen. Misschien is N2000+ te EU en té weinig Echte U nu natuur?