De ontdekking van de zwijgdrukkunst

.......alsof het gedrukt staat is zwijgen leesbaar aanwezig. Niets is zo spraakmakend als de stilte op het strottenhoofd. Wanneer stembanden alleen maar spanning opbouwen in nietszeggendheid komt veelbelovend zwijgen dat toestemt. Alles wijkt voor onuitspreekbaar. Niets is op gewassen doofstom. Niemand breekt zo de geluidsbarrière. Alles valt bladstil ter aarde in aannemelijk knagen aan de tijd. Het is deelbaar, nee mededeelbaar met velen. Iedereen kan deelgenoot zijn in stommerdje spelen, iedereen weet dat woorden tekort schieten in beleven van zwijgplicht, een collectief passief taalgebruik. Alleen ogen zouden nog spreekwoordelijk kunnen zijn, mits bezienswaardig, anders niet. Zo ook de genaakbaarheid op de huid gezeten worden tastbaar lichaamstaal herbergt in raken. Zo blijft verstoken van het lijf de leegte leven, uitdrukkingsloos gegeven. Zelfs tongen kunnen overdrachtelijk woordloos geven net de handen onleesbaar geschreven levenstekenen kunnen mededelen vermits lichamen daarin geraken in de koelte van het luchtledige dat daar tussen in bestaat, nauwsluitend tot op de poriën mededeelzaam. Zo zou de taal verbannen kunnen zijn en inbegrepen doofstom zintuigen uitwisselbaar in mededelen met wat gaande is.