Fietsen

Dit nabij Glimmen, een doorgaande weg, rijksstraatweg nota bene, een oud verhaal in stenen vastgelegd met enkele tramhuisjes naast weg gesloopte spoorstaven. De klokken staan er nog prachtig bij de kruisingen en overwegen. Zij duiden daar de exacte tijd met wijzers.

Alles ligt er stralend bij. Hoog opgetast de aarden wallen, als teken van een slaaptekort rond oude beuken. Reuzen op de richel, zo breed hun houten voetafdruk welke de afgrond omkleed.
Met breed eikenvaren lijkt het mij haast labiel, zeg fragiel, maar toch bewezen stevig gegrond met reden.Ik placht, met de zon in het gezicht te zeggen: op gegronde reden. Gelijk ooit de boer het plagde om andere redenen.

Spelerwijs werd ook de vraag gesteld; speelden hier al kinderen in negentien tien? De ommuurde school verhaalde met gezag van een autoritair verleden, een directeurswoning voor het hoofd van de school. Als gezegd, gezaghebbend met een norse blik op het schoolplein gerichte woonkamerraam.
Het mag een wonder heten dat dit nog zichtbaar is. Zoveel bos dat schuil gaat en gebukt staat onder de last van bladeren van jaren, als bijna authentiek in iedere boombast gekerfd.

Terecht de vraag gesteld wat staat in de brede zin nu toch beschreven met al die hartjes op gespannen voet van allang vergeten namen.
Zou Jantien nu in echt getreden zijn en het met Piet nog doen en is de X nu op ‘t graf een ander teken. Het was allemaal zondagmorgen, lichte regen en glimpjes licht de zon in beeldjes op de grond. Zonnevlekjes inderdaad van gelijke grootte speels er dwars doorheen.

Ik weet niet of al die indrukken daar vastgelegd opmerkzaam zijn voor de voorbijganger die zijn schaduw ziet. Het is wel jammer alleen, van al dat voorbij razend verkeer, dat geen weet heeft van deze opgeslagen tijd.